Ik kreeg laatst, als reactie op een megauitgebreide mail met veel bedankjes en feedback, dat mijn tone of voice ‘heel belerend’ was. Heel even was ik op m’n tenen getrapt. Want hey, ik ben ook maar gewoon een Stier die vooral heel koppig wordt op zulke momenten. Ik had de vrijheid genomen om (enigszins ongevraagd) feedback te geven, met de allerbeste bedoelingen, en dat was het enige wat ik terugkreeg?
Maar als ik iets heb geleerd in 2021 dan is het wel om op zo’n moment te bedenken wáárom ik me in godsnaam op dat moment zo voel en waar het fout ging. “Improving feedback, a blog”:
Zorg dat je op dezelfde golflengte zit
Voor feedback moet je op dezelfde golflengte zitten. Je moet in dezelfde taal spreken en vooral in dezelfde mood zijn. Als degene van deze mail wellicht open had gestaan voor mijn feedback op dat moment (of het aan zag komen), was het waarschijnlijk activerend opgepakt in plaats van belerend of betweterig. Die lijn is heel dun en heel persoonlijk. Om je feedback of advies over te krijgen, is die golflengte zo verrückte belangrijk. Miscommunciatie is zó gedaan.
Hoe je ervoor zorgt dat je op dezelfde golflengte zit? Zorg ervoor dat de rollen van jullie allebei op het moment duidelijk zijn (wie spreekt en wie luistert?), geef concrete voorbeelden en maak het constructief. Enne, die timing, dat is een kwestie van onderbuikgevoel. Negeer die dus nooit.
Make it personal
Persoonlijkheid is key. Als mensen weten wie ik ben en hoe ik praat of schrijf, dan wordt zo’n mail ook op die manier gelezen. Ze horen dan als het ware m’n stem, net zoals dat ik in m’n hoofd m’n eigen teksten altijd voordraag. Voor mezelf klinkt zo’n mail dan vét motiverend (Ga de wereld over! Overwin je angsten! Pak je obstakels aan!), maar als je mij niet kent, kan dat best eens overnomen als een ‘doe-ditje’ en ‘je- moet-datje’. Vooral per mail, als je heel weinig persoonlijke invloeden erin kunt fietsen.
En voor deze zijn je socials een gouden tool. Veel je gezicht laten zien, praten en je werk delen, zorgt ervoor dat mensen jou leren kennen. En dan weten ze dus óók dat jouw sarcasme gewoon je tweede taal is. Of dat je een recht-door-zeese Rotterdammert bent, of juist liever directe confrontaties vermijdt.
Je weet simpelweg gewoon beter waar je aan toe bent als je die persoon kent. Als je net iemand leert kennen, kan je lang niet altijd direct hoogte van iemand krijgen. Dat is een beetje wennen en aftasten. En dat is dus precies zo met jou en je (potentiële) klant.
Nu snap ik ook dat dat niet voor iedereen met de paplepel is ingegoten, maar daarvoor heb ik bijvoorbeeld mijn Content Membership de wereld in geholpen om je scherp te houden en je uit te dagen.
Nog even over die mail
Daar heb ik overigens nooit meer op gereageerd. Want, simpel, we zaten niet op dezelfde golflengte, dat was overduidelijk. De ontvanger kende mij goed genoeg om mijn intenties te kennen (die is dus afgevinkt), maar mijn mening was op dat moment niet gewenst of welkom. Dat kun je wel de discussie aangaan of jezelf verdedigen, maar dat maakt het niet altijd beter.
Of ik nu mijn hele aanpak verander? Zeker weten niet! Ik weet dat activerend schrijven ook mijn sterke kant is. Daarnaast schrijf ik natuurlijk voor jou, even er vanuit gaande dat jij tot mijn ‘doelgroep’ behoort. Hij niet. Simple as that. Ik ben hier voor jou!
